Sick until proven healthy

Sick until proven healthy

De laatste anderhalf jaar zijn denk ik voor niemand bijzonder luchtig, spontaan of onbezorgd geweest. Met alle beperkende maatregelen en de daaruit voortvloeiende polarisatie en maatschappelijke verharding was en is het nog steeds lastig om op een lichte manier met elkaar of het leven om te gaan.

Iedereen heeft een mening, wel of niet onderbouwd met feiten. Iedereen denkt het gelijk aan zijn of haar kant te hebben. En op zich is dat niets nieuws he? Ik voer mijn hele leven al discussies, meer of minder verhit, meer of minder op feiten gebaseerd, met meer of minder emotie. Niets nieuws. We zijn het vaker niet dan wel met elkaar eens.

En toch is er aan deze discussie wel iets nieuws. Want deze maatschappelijke discussie gaat gepaard met nieuwe wetgeving. Wetgeving die verregaande consequenties heeft voor ons allemaal.

Binnen de nieuwe wetgeving moeten we actief en op aanhoudende basis aantonen dat we geen dragers zijn van een virus. Één bepaald virus wel te verstaan, want al die andere honderden, duizenden virussen die we op elk gegeven moment bij ons dragen, vinden we irrelevant. Een virus waarvan ons immuunsysteem in veruit de meeste gevallen eigenlijk prima weet wat het ermee aan moet. Omdat het immuunsysteem daar namelijk voor gebouwd is, om te weten wat het aan moet met indringers en ziekmakers.

De laatste tien jaar ben ik heel bewust bezig geweest met de gezondheid van mijn lichaam en mijn geest, op allerlei manieren.

Daar waar jij misschien gedachteloos een zak chips opentrekt en een fles frisdrank naar binnen werkt, kies ik ervoor om een extra glas water te drinken en mijn lichaam 16-18 uur per etmaal de tijd te geven om in rust te kunnen opruimen en repareren. Daar waar jij de auto of je elektrische fiets pakt voor elk wissewasje, kies ik ervoor om mijn spieren extra te voelen branden van de inspanning van het fietsen tegen de wind in of de brug op. Daar waar jij weer eens een ijsje gaat halen bij de ijssalon of een gebakje eet op een verjaardag, zal ik me nog wel eens een keer achter de oren krabben voordat ik daar “ja” op zeg. Want ik weet wat geraffineerde suikers in je lichaam doen.

En natuurlijk kies ook ik wel eens voor troost en genot.

Maar meestal kies ik bewust voor mijn voeding, op elk gebied. Niet alleen wat er in mijn mond gaat, maar ook wat er via mijn oren, ogen en huid naar binnen komt. Ik wandel om mijn lichaam in beweging te houden, ik train mijn spieren dagelijks om krachtig blijven. Ik draai de douche op koud om mijn hele systeem wakker te maken en mijn geest te trainen om rustig te blijven in onrustige omstandigheden. Ik loop buiten op blote voeten om mijn lichaam te leren zichzelf warm te houden en om te aarden.

Ik mediteer om te blijven verbinden met het goddelijke in alles. Ik vermijd het journaal en kranten omdat daarin (bijna) alleen aandacht gaat naar de ellende in de wereld en naar schaarste. Ik groet mensen op straat met een brede glimlach. Ik vertrouw de mensen die ik ontmoet en zorg ervoor dat ik te vertrouwen ben. Ik spreek met de mensen om mij heen over de wereld zoals ik hem graag zou zien. Ik zing als ik op de fiets zit. Ik vertrouw op de kracht van mijn eigen lichaam, omdat ik weet hoe geniaal het in elkaar zit.

En nu wordt mij door de wereld om mij heen verteld dat dat niet genoeg is. Dat er een extern middel aan mijn lijf moet worden toegevoegd, dat mijn immuunsysteem moet gaan vertellen wat het allang weet. En dat als ik dat niet wil, omdat ik zoveel vertrouwen heb in de werking van mijn immuunsysteem ook zonder dat externe middel, dat ik dan asociaal ben.

Dat ik de zorg belast, ook al ben ik al in geen eeuwen meer echt ziek geweest en heb ik mijn hele leven minimaal gebruik gemaakt van reguliere zorg.

Dat ik een risico ben voor anderen, ook al help ik ze juist om gezond te blijven.

Dat ik niet meer op openbare plekken mag komen, zonder dat ik kan aantonen dat ik “gezond” ben.

Dat ik andere mensen dit moet gaan opleggen als ze bij mij willen komen om dat immuunsysteem op een andere manier te versterken. Gezonde mensen die ook vertrouwen op de kracht van hun eigen lijf.

Ik wil niet bijdragen aan een tweedeling in onze maatschappij. Ik wil niet continu discussie voeren over een kwestie waarvan we waarschijnlijk pas over jaren zullen weten hoe het écht zit. Ik wil me niet overal en altijd hoeven verantwoorden voor een keuze waar ik 100% achter sta en waarvan ik voel dat het voor mij de juiste is. Dat vraag ik ook niet van jou.

Ik respecteer ieders keuze in deze en in alle andere aspecten die ik hierboven beschreef.

Hoewel ik toegeef dat ik er misschien wel een oordeel over heb als je keuzes maakt die schadelijk zijn voor jouw gezondheid. Als je ongezond eet, veel te weinig beweegt en de hele dag zit, rookt, teveel drinkt, klaagt, jezelf of anderen geweld aandoet met je woorden of meningen, altijd maar focust op schaarste en gebrek, blijft hangen in een ongezonde relatie of werksituatie. Ik vind er wat van. En ik zal daar waar ik kan je helpen om die gewoontes om te draaien. Ik zal je er niet anders om behandelen of je de toegang tot mijn studio ontzeggen.

Het uitgangspunt dat je ziek bent totdat aangetoond is dat je gezond bent, doet nogal denken aan het uitgangspunt dat je schuldig bent totdat aangetoond is dat je onschuldig bent. En we hebben in onze wetgeving al bepaald dat we dat niet willen in ons rechtssysteem. Ik vraag me oprecht af hoe we zo gemakkelijk mee gegaan zijn in de opvatting dat dat voor onze gezondheid wel acceptabel is….